 |
Ik heb mijn hele jeugd op de vuurtoren van Marken gewoond.
Dat was bijzonder en vaak leuk. In de zomer had je het
zwembad rond je huis en kon je vissen vanuit je
slaapkamerraam bij wijze van spreken. In de winter was het
wel eens wat minder leuk.
Vooral in de strenge winters
was het vaak spannend of het ijs niet zo hevig ging kruien
dat het ons woonhuis bedreigde. Ik heb eens meegemaakt dat
ik samen met mijn moeder op de vlucht moest voor het
kruiende ijs. Maar gelukkig was dat een uitzondering. Het
kwam ook wel eens voor dat het dijkje naar ons huis met ijs
overdekt werd. (zie het verhaal
Winterwerk)
Een andere spannende herinnering aan de winter is het
“ijsvissen” avontuur van mijn zus Eefje en mijn vader. In de
strenge winter van 1963 gingen ze samen op spieringvangst
uit. In het dikke ijs moesten ze eerst een bijt hakken.
Daarin werden dan lange stokken met een net eraan geschoven
om de spiering binnen te halen. Deze visjes werden door
mijn moeder gebakken en vooral de kleine, die lekker
knapperig waren, werden met huid en haar opgegeten. Op die
dag waren ze vrij ver van de toren afgedwaald en kwam er tot
overmaat van ramp mist opzetten, de toren was niet meer te
zien maar gelukkig was mijn moeder zo slim om de misthoorn
aan te zetten en op het geluid af vonden mijn vader en Eefje
de weg naar huis terug.
Maar bovenal is het natuurlijk prachtig met sneeuw, ijs, een
zonnetje erbij en de vuurtoren omringd door deze witte
wereld.
Door Trijntje (van de
Toren) Visser
|
|
